Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΠΑΙΓΝΙΑ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ-ΜΕΡΟΣ 3















Ατραπός εν Κισσώ

Τι κι αν παραμονεύει η ασχήμια
Σε πείσμα των καιρών
επιτρέπουμε στις σταγόνες της βροχής
να μας θωπεύσουν σχεδόν ηδονικά,
απαιτούμε από το βλέμμα
να κυττάξει μέχρι να δεί,
επιβάλλουμε στ'ακροδάχτυλά μας
ν'απλώσουν χρώματα πάνω στον καμβά
της ύπαρξής μας
Και ξανά.Και ξανά.
Αναδευόμαστε σαν έμβρυα
στη στενότητα του σαρκίου μας και
μετά...τίποτ'άλλο
Μόνο ασαφείς μορφές ,σκιές και υποψίες.
Για τους πολλούς?Για τους λίγους?
Ποιός ξέρει άραγε?Εμείς?Οι άλλοι?
Καλύτερα να μην υπηρετεί κανείς
τη βεβαιότητα
Ας μείνουμε στις ερωτήσεις
χωρίς καμμιά επένδυση στις απαντήσεις
Προσδοκία ζωής?
Μπα....
Ισα για να παρηγορήσουμε την οδύνη
Και ξανά.Και ξανά.
Ξενητεμένοι της ζωής,επίορκοι ξωμάχοι,
αμαρτωλοί πλάνητες,πένητες τυμβωρύχοι,
φυγόμαχοι,άσοφοι,ανήλικοι,αδυσώπητοι,
βολεμένοι
περιβεβλημένοι με τη σοβαρότητα της άγνοιας
Ξέρουμε.
Ξέρουμε?
Μόνη μας σιγουριά το τέλος.
Και ξανά.Και ξανά










Λένα,Αύγουστος 2010





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου