Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012





Χρύσα




Χρύσα

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Μια σφιγμένη γροθιά ήταν το πρόσωπό του. Καθόλου μαλλιά στο καύκαλό του, μάτια ερμητικά σφαλισμένα και παχιά σαρκώδη χείλια κρεμόντουσαν μέχρι τη γη. Δεν κοιτούσε πουθενά. Ήταν αφημένος στην απέραντη έρημο της άγνοιάς του για ότι τον περιτριγύριζε. Μήπως δεν ήταν κι άντρας; Η άγνοια του ανδρόγυνου, με οδηγό μια μικρή βάρκα στον ωκεανό του τίποτα. Και στο βάθος του ορίζοντα αχνόφεγγε το ζητούμενο, το συμπυκνωμένο, μα πολύ αχνό ζητούμενο. Το αντρόγυνο φάνταζε τεράστιο μπροστά στον προορισμό. Πού να χωρέσει τόση άγνοια σ’ ένα μικρό πλεούμενο; Ένα κολοβό κρανίο, ίσως με πολύ ταλέντο, ίσως με πολλά ταλέντα, όχι απαραίτητα υψηλής αισθητικής αξίας, αλλά έτοιμο ανά πάσα στιγμή ν’ αρχίσει να κελαηδάει ή και να πετάει ακόμη, παρ’ όλες τις άγκυρες που το κρατούν σταθερά ακίνητο στις βεβαιότητές του. Συνειδητά ήταν εκεί, δεμένο σαν αερόστατο από τη συνήθεια, μα ασυνείδητα κιόλας μέσα στο προσαραγμένο σκάφος του υποσυνείδητου. Κατεύθυνση συγκεχυμένη. Πορεία άγνωστη. Προσωπικότητα ανεξιχνίαστη.

Σκούπισε μ’ ένα μαντήλι τον ιδρώτα που έτρεχε από το σβέρκο του. Προϊόν της ευμάρειας, δεν είχε συνηθίσει τις δυσκολίες του αγνώστου. Ήθελε όμως να μπει στη βάρκα και να διασχίσει την καυτή έρημο, ήξερε ότι αυτό θα του ‘κανε καλό στην υγεία. Ποια υγεία; Σάμπως ήταν και ποτέ υγιής; Μια λαθραία περιφερόμενη αρρώστια ήταν πάντα. Μια ταλάντωση σε κλάσματα του χρόνου. Μια μικρή πιθανότητα σκέψης. Μισή ανάσα.

Προσπάθησε ν’ ανοίξει το στόμα να ξεστομίσει μια λέξη. Σιωπή. Κι όμως ήταν σίγουρο ότι την είχε πει. Πού πήγε η λέξη του;

Η βάρκα άρχισε να κυλιέται ηδονικά αργά πάνω στη γκρίζα έρημο. Είχε γεμίσει με μια λέξη. Πλεύρισε απέναντι στο μακρινό βουνό. Άφησε τη λέξη κι έκανε να γυρίσει πίσω στο ανδρόγυνο. Ένας δυνατός αέρας φύσηξε και παρέσυρε το διπρόσωπο απρόσωπο ψηλά στον ουρανό.

Το βουνό χάθηκε στον ορίζοντα. Γη και ουρανός έγιναν ένα. Κι επάνω στην κοντή ολόισια γραμμή, εκεί που κάποτε ήταν ο ορίζοντας ισορρόπησε η ανέκφραστη λέξη. Σα νά‘ταν αυτή ο μόνος σκοπός, η αρχή και το τέλος.

Οκτώβριος 2011

Βλέποντας τον πίνακα του Νταλί “The sleep